کد مطلب:124318 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:235
یاد او از سخن پیامبر در توبیخ یهود
[11]-11- در تفسیر منسوب به امام عسكری علیه السلام آمده است:
حسن بن علی بن ابیطالب علیه السلام فرمود:خدای متعال چون یهود را از زبان پیامبر خدا صلی الله علیه و آله توبیخ فرمود و جلو بهانه های آنان را گرفت، و دلیل های روشن آورد كه محمد صلی الله علیه و آله سالار پیامبران، و بهترین آفریده ی خداست، علی علیه السلام سرور اوصیا، و بهترین جانشین او در میان مسلمانان است، و پاكیزگان از خاندان او به پادارندگان دین خدا و پیشوایان بندگانش
[ صفحه 26]
هستند، جلوی بهانه های آنان را گرفت. دیگر نمی توانستند دلیل و شبهه ای بیاورند؛ به لجاجت روی آوردند و گفتند:
محمد! ما نمی فهمیم تو چه می گویی! ما معتقدیم كه بهشت، تنها برای ماست - نه تو، و نه علی، نه دین داران و امت تو -، و ما به شما گرفتار و آزموده می شویم، و ما اولیای مخلص خدا و بندگان برگزیده ی اوییم. دعای ما پذیرفته است و هر خواسته ای كه از پروردگارمان داشته باشیم، رد نخواهد شد.
چون این سخنان بگفتند، خدای متعال به پیامبرش فرمود:ای محمد! به اینان بگو:«اگر سرای آخرت - بهشت و نعمت هایش - تنها برای شماست و دیگران - كه محمد و علی و امامان و بقیه ی اصحاب و مؤمنان باشند - سهمی از آن ندارند، پس اگر راست می گویید كه دعای شما مستجاب است، برای دروغگویان و مخالفان خود آرزوی مرگ كنید» [1] و بگویید:خدایا! دروغگویان ما و مخالفان را بمیران تا راستگویان از ایشان بیاسایند، و حجت راستین و بایسته ات آشكارتر شود.
پیامبر صلی الله علیه و آله پس از آن كه این سخن را بر آنان عرضه كرد، فرمود:هیچ یك از شما این نفرین و آرزو را نمی كند مگر آن كه آب دهانش در گلویش گیر كند و در جا بمیرد. و چون یهود می دانستند كه دروغگویند و محمد و علی و پیروانشان راستگویند، از بیم مرگ جرأت نكردند كه دعا كنند. از این رو، خدای متعال فرمود:«به سبب پیشینه ی (بد) خود هرگز آن را نخواهند». [2] ؛ یعنی به سبب پیشینه ی كفر به خدا و پیامبرش محمد صلی الله علیه و آله، و برادر و وصیش علی علیه السلام، و خاندان پاكیزه و برگزیده اش، مرگ را آرزو نمی كنند «و خدا به ستمگران داناست» [3] ؛ یعنی یهود چون می دانند دروغ می گویند، جرأت آرزوی مرگ را ندارند. از این رو به تو فرمان دادم تا با حجت خود، آنان را مبهوت سازی، و مردم ناتوان بدانند كه آنان دروغ می گویند. [4] .
[ صفحه 27]
حسن بن علی بن ابیطالب علیه السلام فرمود:خدای متعال چون یهود را از زبان پیامبر خدا صلی الله علیه و آله توبیخ فرمود و جلو بهانه های آنان را گرفت، و دلیل های روشن آورد كه محمد صلی الله علیه و آله سالار پیامبران، و بهترین آفریده ی خداست، علی علیه السلام سرور اوصیا، و بهترین جانشین او در میان مسلمانان است، و پاكیزگان از خاندان او به پادارندگان دین خدا و پیشوایان بندگانش
[ صفحه 26]
هستند، جلوی بهانه های آنان را گرفت. دیگر نمی توانستند دلیل و شبهه ای بیاورند؛ به لجاجت روی آوردند و گفتند:
محمد! ما نمی فهمیم تو چه می گویی! ما معتقدیم كه بهشت، تنها برای ماست - نه تو، و نه علی، نه دین داران و امت تو -، و ما به شما گرفتار و آزموده می شویم، و ما اولیای مخلص خدا و بندگان برگزیده ی اوییم. دعای ما پذیرفته است و هر خواسته ای كه از پروردگارمان داشته باشیم، رد نخواهد شد.
چون این سخنان بگفتند، خدای متعال به پیامبرش فرمود:ای محمد! به اینان بگو:«اگر سرای آخرت - بهشت و نعمت هایش - تنها برای شماست و دیگران - كه محمد و علی و امامان و بقیه ی اصحاب و مؤمنان باشند - سهمی از آن ندارند، پس اگر راست می گویید كه دعای شما مستجاب است، برای دروغگویان و مخالفان خود آرزوی مرگ كنید» [1] و بگویید:خدایا! دروغگویان ما و مخالفان را بمیران تا راستگویان از ایشان بیاسایند، و حجت راستین و بایسته ات آشكارتر شود.
پیامبر صلی الله علیه و آله پس از آن كه این سخن را بر آنان عرضه كرد، فرمود:هیچ یك از شما این نفرین و آرزو را نمی كند مگر آن كه آب دهانش در گلویش گیر كند و در جا بمیرد. و چون یهود می دانستند كه دروغگویند و محمد و علی و پیروانشان راستگویند، از بیم مرگ جرأت نكردند كه دعا كنند. از این رو، خدای متعال فرمود:«به سبب پیشینه ی (بد) خود هرگز آن را نخواهند». [2] ؛ یعنی به سبب پیشینه ی كفر به خدا و پیامبرش محمد صلی الله علیه و آله، و برادر و وصیش علی علیه السلام، و خاندان پاكیزه و برگزیده اش، مرگ را آرزو نمی كنند «و خدا به ستمگران داناست» [3] ؛ یعنی یهود چون می دانند دروغ می گویند، جرأت آرزوی مرگ را ندارند. از این رو به تو فرمان دادم تا با حجت خود، آنان را مبهوت سازی، و مردم ناتوان بدانند كه آنان دروغ می گویند. [4] .
[ صفحه 27]
[1] بقره:94؛ (ان كانت لكم الدار الآخرة خالصة من دون الناس فتمنوا الموت ان كنتم صادقين).
[2] بقره:95؛ (و لن يتمنوه أبدا بما قدمت أيديهم).
[3] بقره:95؛ (والله عليم بالظالمين).
[4] تفسير الامام العسكري:442 ح 294.